بررسی اثر متقابل شوری و مقادیر مختلف آهن بر خصوصیات رشد، عملکرد و خصوصیات کیفی دانه آفتابگردان (helianthus annuns l.)

تنش شوری در گیاهان باعث کاهش صفات مورفولوژیک، صفات فیزیولوژیک، رشد و عملکرد در گیاهان می شود. به منظور مطالعه اثرات تنش شوری و محلولپاشی آهن، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مزرعه ی تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند به صورت کرتهای خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار بر روی رقم ایروفلور آفتابگردان انجام شد. کرتهای اصلی شامل سطوح سه گانه ی شوری آب آبیاری و کرتهای فرعی سطوح چهار گانه محلولپاشی آهن بودند. نتایج نشان داد که بطور کلی تنش شوری سبب کاهش اغلب صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، عملکرد و اجزای عملکرد و صفات کیفی آفتابگردان گردید و تنها تعداد برگ غیرفعال و نشت الکترولیتها با افزایش سطوح شوری، زیاد گردیدند. و نیز محلولپاشی سولفات آهن می تواند در بعضی صفات اثرات مطلوب داشته باشد، بطوریکه بالاترین شاخص سطح برگ در سطح 4 درهزار سولفات آهن و بالاترین عملکرد نیز ابتدا در سطح شاهد و سپس سطح 4 درهزار سولفات آهن بدست آمد. بالاترین درصد روغن دانه نیز در سطح سوم محلولپاشی (2 درهزار) مشاهده گردید. این نتایج همچنین بیان داشتند که اثرات متقابل تنش شوری و محلولپاشی سولفات آهن بر صفات محتوای آب نسبی، شاخص کلروفیل و غلظت آهن برگ در سطح 1 درصد و عملکرد دانه و درصد روغن در سطح 5 درصد معنی دار شد. در نهایت اینکه بالاترین همبستگی مثبت و معنی دار در بین تمامی صفات اندازه گیری شده در این آزمایش بین عملکرد دانه با عملکرد روغن بدست آمد. بالاترین همبستگی مثبت و معنی دار وزن خشک گیاه با وزن خشک طبق دیده شد. همچنین مشاهده گردید که شاخص کلروفیل با هیچ صفتی همبستگی معنی داری نداشت و صفت نشت الکترولیتها با تمامی اجزاء گیاه و عملکرد گیاه همبستگی کاملا معنی دار ولی منفی داشت.